Bitmiştim ben dünden ,kimsem kalmadı zaten gelecekten
Yoktu ki ümidim geçmişten, bir kere bırakınca dönemem de geriye
Özünde güzeldim ben de
Şu insanlardan daha çok gülmüştüm sana.
Sözünde hep dürüsttüm
Hiç yalanım olmadı dünyaya, nereye bastıysa ayağım oraya gittim ben
Ve kimsem öyle kaldım hep
Kaçmak isterken bile kendimden...
Bekledim seni.
Yoruldum beklerken, bu kadar bekletmez dedim kendime
Güzel şeyler bu kadar yormaz insanı
Yaslı bir kadın gibi siyahlarla geldin yamacıma, ben inadına rengarenktim sana.
Bu kadardık işte.
Ben her buluta özenle bakarken
Senin gözlerin insanların yüzüneydi
Ne buldun ki yüzlerde, bunca yalnız yüz yormadı mı seni?
Hep kaçtım ben insanlardan, bulutlara
Sen ise dünyadan kaçıp insanlara sığınmış gibisin.
Zaten dedim kendime, güzel değildi hayat
Ne bekliyordun ki?
Ne bekliyordum ki... Belki kar yağmasını gökyüzünden
Kimbilir mutlu bir dünya istedim dünden,
Bir evin çatısından belli olur
Karın yağıp yağmadığı
ve aynı yerdedir bir kuşun yuvası
oradadır cehennemin diğer kapısı
Yoktu ümidim, yorgunum zaten ....
Ben bitmişim gençliğim de yorgun bir ruhu taşırken.
ne bekledim ki kendimden...
Sadece, belki doğar dedim güneş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder