Günler geçti yokluğunda varoldu tüm yaz, çiçekler
gitmeni ben istemedim senden ,odamdaki eşyalar bile korkardı benden
Seni özlemeden günler geçemedi, yumak yumak oldu tüm iplik
gözyaşlarımla yaşadım ben yağmurda ,şemsiyem olmadı hiç.
Bu muydu dedim kendime, bu muydu yaşamak için çabaladığın hayat?
Kaçmam gereken her şey beni mutlu ediyor, korkuyorum gecenin getirdiğinden
ve geceye ait tüm şiirlerden.
Sevilmedim ki hiç, sevdiğim gibi...
Gibi kaldım hep,
sever gibi, bekler gibi, özler gibi, gülümser gibi,yaşar gibi...
Sığınmak yasaktı yanınıza, senden kaçtım en çok hem de en çok kaldım sen de.
En sevdiğim şarkıda takılan plak gibi, ters dönerdi ayaklarım
Tavanda gezindim sabaha kadar, ah dedim kendime,
ah! Bu muydu gerçekten, bu muydu altında yaşlanacağın ev?
Güller dizdim ellerime, sonra yoldu dikenleri bileklerimi
karışmadım kimseye, kimsenin papatyasına göz koymadım.
Ne istediysem senden yana, yaram kanadıkça
Ne istediysem kendimden yana, güller büyüyüp dikenler çkınca
Ne istedim ki senden sahi?
Küçüktüm, küçücük. Ne kadar kalabilirsem küçük, o kadardım işte.
Belki ondan biraz az.
Günler geçmedi ama ben öyleymiş gibi yaptım, varoluş denen dikenli çerçeveden baktım göğe.. Sen varolmayı yaşamak sandın büyüdükçe; hiç anlamadın beni zaten kördü gözün düşerdin takılıp, hayata.Sen düştükçe merhemle bekledim seni, gel demeden bittim dibinde.
sulamadın beni,
bittim ben de.
kurudum.
şimdi gelsen, gelemezsin yanıma, gül değilim artık dikenim kaldı geriye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder