Kendi çöplüğüm hakkında

Bu kocaman insanlar beni yutarsa, ne yapacağım?

O hiçbir şeyi tam anlamadıkları akıllarında, hiçbir şeyi tutamayan sözlerinde... Beni paramparça ederlerse, ne yapacağım? Kendimi koruyamam, kendimi savunamam, kabuğundan yırtılıp çıkamam ben. Ellerimde kanlar var, binaların duvarında, fayanslarda kan var. Dilimde zehir, gözümde bulutlar, yıldızlar,insanlar var her yerde. Ne çoklar,ah! Niye bu kadar çoklar sanki?

Ellerine bakıyorum, soyulmuş, kirlenmiş, kanayan ellerime, cebimde saklanan ellerime bakıyorum. Dünya beni sevmiyor, ben neden bu kadar çabalıyorum peki?

Neler olacak bilmiyorum. Şu yürüdüğüm çizgi, birgün ayağımın altından kayarsa, ne yaparım bilmiyorum. Kendim hakkımda hiçbir şey bilmiyorum. Neden? Neden yani, bazen merak ediyorum öyle. Acaba engeller koyan ben miyim kendime? Korkuyorum muyum gelecekten? Belirsiz oluşu beni korkutuyor mu? Yalnız olmaktan mı korkuyorum? Başarısız, aptal, tembel olmaktan mı korkuyorum? Sorun ne, sorunum ne?

Acınasıyım.

Şu aynada bana gülümseyen kız olmak için fazla acınasıyım. Fazla ümitsiz, melankolik....

Bittim

Beni yediler, çiğnediler,tükürdüler.


İçimden birisi dedi ki: "Uyan rüyadan"